Pierwsze inspiracje wnętrzarskie

Czy pamiętacie jakie były Wasze pierwsze inspiracje wnętrzarskie?
(Kieruje swoje pytanie,w zasadzie do tych co na co dzień zajmują się jakąkolwiek formą projektowanie czy dekorowania - zawodowo bądź hobbistycznie :).
Ja doskonale pamiętam swoje, głównie dlatego,że w PRL-u mało było bodźców estetycznie rozwijających przyszłego wnętrzarza.
W zasadzie wcale tych bodźców  nie było.

Szczególnie w latach 80-tych.
Wokół szarość, beton i wszechobecny prostokąt. O czym pisałam w postach o BLOKOWISKACH 1 i 2.
Pism a propos designu też nie wydawano, czasem coś się trafiało z zachodu, ale zasadniczo był to towar mocno luksusowy i deficytowy.

Jedyną dostępną atrakcją przekazywaną z rodziny do rodziny z nie mniejszym namaszczeniem niż wędrujący po domach (w tym samym czasie) obraz Matki Boskiej Jasnogórskiej
był

niemiecki katalog wysyłkowy.

Pamiętam dokładnie jego zapach i własne podekscytowanie podczas wertowania cieniutkich wielokolorowych kartek.
Czego tam nie było!
Od różnokolorowych gaci i innej bielizny ( szczególnie dużo estetycznych bodźców dla wchodzących w okres dojrzewania chłopców :)), poprzez wyposażenie mieszkania w sprzęty AGD i RTV ( ekstaza dla pań domu) poprzez nieosiągalne w tamtych czasach w Polsce zabawki ( od których PRL-owska dzieciarnia dostawała bólu głowy) po kolekcje mebli, tkanin, dywanów, poduch i aranżowane z nimi wnętrza.
Styl wiadomy:

późne rokokoko lat 80-tych.

Drapowane ciężkie zasłonki, poduchy zawijane w gigantyczne cukiery, falbaniaste narzuty, feeria barw i faktur nie zawsze do siebie przystających.
Ale wtedy był to dla mnie szczyt marzeń.
Tym bardziej, że na co dzień miało się do dyspozycji pozbawione dekoracji M4 urządzone zgodnie z założeniami ( no może nieco wypaczonymi i przystosowanymi do możliwości ekonomicznych Bloku Wschodniego) protoplasty kurników czyli dziadka Le Courbusiera.
Potrafiłam więc godzinami ślęczeć nad tymi katalogami wyobrażając sobie idealne mieszkanie.







W tym samym czasie moja ciocia wraz ze swoim mężem ( Niemcem urodzonym na polskich ziemiach) wyposażała swoją wymarzoną willę.
Jak się domyślacie dostęp do niemieckich katalogów miała nieograniczony a i zakupy mogła zrealizować u samego źródła. :)
To co zobaczyłam, gdy wreszcie zaprosiła nas by pochwalić się efektem swojej pracy było materializacją moich dziecięcych  marzeń - znalazłam się nagle w samym środku nniemieckiego magazynu wysyłkowego.

Czysta magia,

która doprowadziła mnie do stanu gorączkowego, a nasz pobyt się w związku z tym  nieco przedłużył, dzięki czemu spędziłam jedną, niezapomnianą  noc w katalogowej sypialni .
Bardzo żałuję, że nie mam zdjęć z tego okresu.
Sypialnia nadal istnieje, ale została nieco przez upływ czasu i mód zmodyfikowana.

Ciocia miała chyba niezłe wyczucie kolorystyczne, bo z tego co pamiętam, pomimo całego bogactwa faktur i falban typowych dla tego okresu dominował w niej zgaszony błękit, przetykany złotymi i brązowymi wstawkami.

Dużo ciekawszy z punktu widzenia obecnej mody na vintage był ciociny salon, w którym umieściła nieco starsze meble. Szczególnie pamiętam jeden kącik z meblami  mniej więcej w tym  stylu co zestaw na zdjęciu tytułowym + kilka foteli, a to wszystko na tle oszałamiającej, wielkoformatowej tapety z widokiem jakiegoś ukwieconego parku.
Dla dziecka z blokowiska był to dosłownie raj na ziemi.

Od tamtego momentu wiedziałam, że tworzenie takich rajów to jest naprawdę

COŚ. 

A jakie były Wasze pierwsze ekscytacje wnętrzarskie?
Jestem bardzo, bardzo ciekawa takich historii.