Kup Pan projekt

Post sponsorowany *

Uwaga, dziś będzie bardzo poważnie, bo o
pieniądzach, życiowych wyborach i pracy architekta wnętrz.

Do pisania na ten temat skłoniły mnie ( prócz sponsora ;)) listy jakie ostatnio otrzymuję.
Przypuszczam, że ma to luźny związek z tym, że ośmieliłam się umieścić na blogu (na blogu ze słowem "design" w tytule! :)) kilka moich szczątkowych projektów wnętrzarskich.
I się zaczęło.


Na początku było nawet miło :

"...Piszę do Pani, bo bardzo podobają mi się Pani projekty, zdradzają dużą wrażliwość...","... Projekty, które Pani prezentuje wyglądają trochę jak obrazy... ","...Bardzo podoba mi się Pani styl.."

Miło? Miło. Każdemu by się podobało ;).
Nawet wołałam męża żeby mu poczytać jak sympatycznie o mojej pracy w tych internetach piszą..:).

Po akapicie z

peanami na moją cześć

następowało zazwyczaj przedstawienie problemu własnego, najczęściej wnętrzarskiego :):
"...właśnie zakupiłam wymarzony stary dom..", "po kilku latach starań otrzymałem kredyt na mieszkanie.."

Po nakreśleniu ogólnej sytuacji ( dom, mieszkanie, kredyt, żona/mąż, dwójka dzieci, kot, rybki oraz pies)przechodziliśmy do

sedna sprawy;

"...Niestety mój budżet jest bardzo ograniczony..",
".. Jeżeli stawka za projekt przekroczy moje skromne możliwości będę musiał (z bólem serca!) z Pani usług zrezygnować ( czego naprawdę bym nie chciał!)..",
 "...Wydaje mi się, że razem zdołalibyśmy stworzyć piękny projekt, ja miałabym swoje wymarzone gniazdko, a Pani satysfakcję, może nowych klientów i ciekawy projekt do zaprezentowania na blogu.."

?!?!?!!!

No, ja Was mocno przepraszam za ten nadmiar znaków interpunkcyjnych na górze, ale znów  się zbulwersowałam i przy okazji przed oczyma  śmignęło mi całe moje dotychczasowe zawodowe życie.

Niektórym wydaje się, że

zawód architekta wnętrz jest zawodem prestiżowym

tzn. takim z którym w pakiecie otrzymujesz uznanie/szacunek, pieniądze i czasem jako bonusik - sławę:).
Ja też tak myślałam.
Nie żeby mi szczególnie na tej sławie :) zależało, ale byłam przekonana, że wybór studiów na wydziale architektury i wzornictwa na ASP jest dobrym kompromisem dla kogoś kto mając zdolności plastyczne ( kierunkowe) pragnie wykonywać zawód wolny, artystyczny osiągając przy tym stabilność finansową.

Pomalować, rzeźbić, fotografować itp. i tak będę mogła.
Po "pracy". :)
Za którą mi rzecz jasna wszyscy godziwie zapłacą.

Gdzieś tam z tyłu głowy świtała wprawdzie myśl, że kontakt z tak różnym klientem  może być nieco stresogenny, że cały proces projektowy sprowadzać się może do czystego handlu  ( "Kup Pan ten projekt!").
Nie przyszło mi jednak do głowy, że tak naprawdę samego

projektowania w projektowaniu może 20%

będzie a reszta to czysty marketing!


W którym ogromną rolę odgrywać będą 3 hasła zaczynające się na literkę " a ":

• autoprezentacja

• autopromocja

• asertywność

Ta ostatnia bardzo potrzebna choćby po to by nie wdawać się w zbędne dyskusje z autorami cytowanych na wstępie e-maili.

Albo po ty by nie robić setnej poprawki wizualizacji, gdy klient zmieni po raz kolejny kolor wazonu w projektowanym salonie ( w ramach stawki za standardowy projekt).

Albo, żeby nie wyceniać projektu po stawkach mocno promocyjnych licząc  na to że będzie dalsza owocna współpraca za ekwiwalent finansowy adekwatny do włożonego wysiłku.
Bo często tej współpracy nie będzie.
A jeżeli będzie, to klient zrobi wszystko by płacić  za projekt nadal mocno zaniżone kwoty ( "no bo to kolejna współpraca", "stały układ", "stary klient", "będę Panią polecał"  itd.)






Nie oszukujmy się  -  ludzie, którzy studiowali na Akademii Sztuk Pięknych (dostali się i przetrwali :)) nie są na ogół

rekinami biznesu. 

:)

To często ludzie wrażliwi ( nadwrażliwi :)) i aż boje się pisać dalej coby się nie zapędzić :).
Na pewno są mniej niż inni skoncentrowani na dobrach materialnych.
I na pewno jest im nieco trudniej odnaleźć się na rynku.

Oczywiście zdarzają się wyjątki, sama znam kilka przypadków połączenia dużych zdolności, wrażliwości artystycznej i smykałki marketingowej.
Tacy radzą sobie najlepiej.

Są jeszcze tacy, których życie i doświadczenie nauczyło podstaw marketingu :)(nieskromnie się do nich zaliczę :)), ale na pewno była to nauka bolesna i co tu dużo mówić - długotrwała.

Są wreszcie tacy, którzy związali się czy to zawodowo czy osobiście :) z marketingowcami :) i radzą sobie idealnie.
Ważne oczywiście, żeby był to związek partnerski, a nie na zasadzie wyzysku.
Nie jest tajemnicą, że na rynku wnętrzarskim istnieje sporo firm zarządzanych przez ludzi zupełnie z zawodem nie związanych, ale posiadających  adekwatne umiejętności marketingowe, "dostęp" do klienta :) i tym samym dobrych zleceń .
Wystarczy jeszcze tylko zatrudnić architekta wnętrz, najlepiej na umowę o dzieło, w stawkach mocno promocyjnych ( wiadomo - "stały układ" ) i już można zostać pierwszym wnętrzarzem w mieście :).





Mimo wszystko, gdybym miała raz jeszcze wybierać drogę życiową wybrałabym tę samą, może zmieniłabym tylko (znacznie szybciej) podejście do wielu spraw . ;)

Architektura wnętrz jest naprawdę pięknym zawodem, 

dającym mnóstwo satysfakcji ( często mniej pieniędzy ;)), sporo szans na nieustanny rozwój i idealnie by jeszcze było gdybyśmy mogli spotykać na swej zawodowej drodze również tylko "pięknych " ludzi. :)
Albo po prostu uczciwych.
Zasadniczo nie jest najgorzej, ale otrzymywanie e-maili takich o jakich wspomniałam na początku wpisu - mocno podważa moją wiarę w człowieka.
Okazujmy sobie trochę więcej szacunku na co dzień, a wszystkim będzie się lepiej żyło.

Ciąg dalszy na pewno nastąpi...

* Sponsorem artykułu jest mój mąż - samozwańczy lider Zrzeszenia Partnerów/ek, Mężów/żon Architektów Wnętrz, Dekoratorów I Innych Zawodów Artystycznych. :)