"Zamienię telewizor na duży rodzinny stół..."

Archiwum rodzinne

Tytuł powyżej nie jest  wbrew pozorom gazetowym czy internetowym anonsem.
A szkoda!
Wyobrażacie sobie taki nowy lifestylowy trend?
Masowy wysyp ogłoszeń o tresci: “Zamienię mojego nowego Panasonica 55 cali, stan idealny, prawie nieużywany na stary, dębowy, duży stół rodzinny.  Może być rozkładany.“

znalezione na lovelylife.se

Marzenie.

Nasze DOMY od dziesięcioleci ulegają przeobrażeniom;  kiedyś

centrum 

domu stanowiła kuchnia z piecem na którym podskakiwały garnki  i właśnie stojący w głównym pomieszczeniu z kuchnią duży, rodzinny

stół

Stół , przy którym skupiało się życie całej rodziny, przy którym jadało się czasem biedniutkie posiłki, ale co ważne - jadało się je razem.
Ten czas  był celebrowany bo i często do garnka nie było co włożyć, wiec każdy posiłek był niemal święty .

Święty 

był tez stół.
Nie można było do niego zasiadać z brudnymi rękami , kłaść czapki , grzebienia , pieniędzy ...
Musiało to być na tyle silnie wdrukowane w podświadomość, że sama pamiętam z dzieciństwa tego typu nakazy i zakazy choć w naszym blokowym mieszkaniu nie było już prawdziwego stołu tylko wciśnięta w kąt salonu , charakterystyczna dla meblościankowego okresu w PRL-u  ława z fotelami.

Skansen we Wdzydzach Kiszewskich  - wnętrze typowej chaty kaszubskiej                                                                            Foto: Design Your Home with me

Przy stole dzieci odrabiały lekcje, przy stole zapadały ważne ustalenia rodzinne, pertraktacje handlowe i małżeńskie :). Stoły się dziedziczyło z pokolenia na pokolenie,  pięknie zdobiło obrusami ręcznie haftowanymi, dostosowanymi do różnych okoliczności i świąt.

W nieco bogatszych domach, w których funkcja gotowania została już oddzielona od reszty domu - miejscem centralnym , w którym krzyżowały się drogi wszystkich domowników i ich gości była jadalnia - osobne pomieszczenie , z reguły luksusowo wyposażone.

Skansen we Wdzydzach Kiszewskich - wnętrze dworku z Luzina                                                                                                                          Foto: Design Your Home with me

Poniżej zdjęcie oryginalnego planu wnętrz, przepięknego  mieszkania w gdańskiej kamienicy z 1905 roku ,  z wyeksponowaną jadalnią ( zaznaczyłam białą strzałką )  - idealnie obrazuje tezę o jadalni stanowiącej centrum domu .

Tutaj jadalnia znajdowała się od południa,  od ogrodu ( cisza, spokój, wypoczynek! ),  pięknie doświetlona przylegała do przeszklonej z 3 stron werandy.  Było to najbardziej efektowne pomieszczenie w całym mieszkaniu.

Przez jakiś czas zastanawialiśmy się nad kupnem tego domu ( tzn. zastanawiał się mój Mąż , bo ja decyzję podjęłam jak tylko weszłam do tego wnętrza!). Bardzo długo nie mogłam się uwolnić od myśli o tej kamienicy i do teraz  mam katalog ze zdjęciami które sobie od czasu do czasu oglądam .
Mówię zawsze o niej "Mój Dom" i wszyscy domownicy wiedzą , który dom mam na myśli :)).

Rzut mieszkania w domu z 1906 roku - Gdańsk 

A teraz dla odmiany przyjrzyjmy się naszym współczesnym mieszkaniom .

Gdzie znajduje się ich centrum?

Tak , słabo rozgrywam sprawę , bo odpowiedź znają wszyscy, nawet Ci, którzy jedynie nagłówek posta przeczytali. :)
W większości współczesnych mieszkań i domów CENTRUM stanowi salon wraz z luksusowym kompletem wypoczynkowym,  mikrym kawowym stoliczkiem i telewizorem wokół którego skupia się całe życie rodzinne.

Telewizor jako sakrum.

Telewizor jak ołtarz. :)
W dużym stopniu za ten stan odpowiedzialna jest architektura modernistyczna i postmodernistyczna, a przede wszystkim jej enfant terrible czyli idea osiedli mieszkaniowych .
Tak, tak tutaj znów wracam do mojego ulubionego architektonicznego chłopca do bicia, czyli do BLOKOWISK> :) i niedobrego wujaszka Le Corbusiera...

Mieszkania w takich przybytkach musiały być okrojone do niezbędnego minimum. Zabrakło miejsca na duży rodzinny stół, walczyło się o każdy centymetr przestrzeni .

W lilipucich kuchniach można było co najwyżej umieścić lilipucie stoliczki, najlepiej ze składanym blatem montowane na ścianie.
Mam wrażenie, że tutaj zaczęła się degradacja życia rodzinnego, które tak symbolicznie scalał tytułowy stół...Jak go zabrakło , coraz częściej jadało się osobno , coraz mniej rozmawiało, albo jadło się patrząc jednocześnie w tv.
Może demonizuję problem, ale w końcu nasze życie składa się z drobiazgów!

I jeszcze Wam opowiem jak u nas wyglądała sytuacja.
W Polsce, mieszkanie było dość małe i z dużego stołu nie korzystaliśmy na co dzień ( jedynie od święta). Dzieci były jeszcze malutkie i główną ich życiowa przestrzenią była podłoga :). Ale jadaliśmy razem ( na małym stoliczku salonowym).

No i był telewizor w salonie, a jakże ! .
Wprawdzie my już z niego raczej nie korzystaliśmy ,ale dzieciaki i owszem - oglądały bajki.

Nasze mieszkanie emigracyjne jest dość spore ( i bardzo tymczasowe!). Mało mebli z Polski zabraliśmy i raczej "meblowaliśmy się"  na miejscu, a że jak już wiecie uwielbiam starocie toteż bardzo szybko trafił do nas duży, rozkładany,rodzinny stół ;).
Taki na 12 osób.
Nie jest szczególnie stary ma może około 40 , 50 lat.
Ale  od pierwszego dnia stał się domowym CENTRUM.

Design Your Home with me

Wszystko co robimy robimy przy stole, dzieci mają wprawdzie swoje biurka i stoliczki ,ale zawsze ciągną do dużego. ( Na co narzeka mój mąż :) )
Każdy gość, który do nas trafia od razu siada przy Stole.( Co zabawne każdy z naszych nielicznych gości ma swoje ulubione miejsce i zawsze się na nim instaluje! ).
Posiłki staramy się jadać razem, na stole stoją zawsze świeże kwiaty , lampiony  i inne drobiazgi robione przez dzieci.

Nie wyobrażam sobie żebyśmy przeprowadzając się nie zabrali ze sobą stołu.
Żałuję wprawdzie, że go pomalowałam na biało ( był nieco zdewastowany)  i ze nie zadałam sobie trudu by go odnowić i pozostawić w naturalnym kolorze, ale i tak go lubię.
Wiem, że obecnie stoły wracają do łask, coraz częściej ( na szczęście!)  klienci proszą o wygospodarowanie przestrzeni na rodzinne posiłki, ale generalnie nadal takie miejsca walczą o prym z częścią wypoczynkową usytuowaną wokół telewizora.

Design Your Home with me

Ja nie mówię, że oglądanie telewizji jest bezwzględnie złe. Zwracam tylko uwagę na to , że niedobrze się w rodzinie dzieje jeżeli telewizor jest domowym centrum!

PS Tak, nie mamy telewizora.
Tak , moje dzieci oglądają bajki, ale te które razem wybieramy i wtedy gdy jest na to czas.
Tak, wiem ,że pewno jak podrosną to się to zmieni. Ale na razie jest fajnie i mam nadzieję ,że coś im w głowach z tego trybu życia pozostanie i że będą dokonywać przemyślanych wyborów.:)
Tak , czasami robimy wieczór filmowy i oglądamy 2 kinowe filmy z rzędu.

A tytuł posta pochodzi z wiersza Andrzeja Warzechy " Zamienię ..."