Dlaczego tak lubimy się portretować ?

Zdarza mi się od czasu do czasu malować dekoracyjne ozdóbki, z reguły miniatury, bo z racji prowadzenia domu i wycho-
wywaniu dwóch niezwykle żywotnych, temperamentnych stworzeń na nic większego czasu i sposobności nie mam.

I bardzo często jestem pytana przez znajomych i nieznajomych o to czy maluję portrety.( I za ile ;)).

Dlaczego tak bardzo lubimy się portretować?

Brzmi niemal jak pytanie retoryczne :). Wiadomo, historia stara jak świat : z potrzeby zatrzymania czasu i ze zwykłej ludzkiej próżności :).

Czym innym są tak popularne selfie jak nie wielkim targowiskiem próżności ? ;). Temat mocno eksploatowany przez filozofów, antropologów, psychologów, historyków sztuki...i psychiatrów.

Jednak nawet dziś, w dobie cyfrowej fotografii, gdy jesteśmy w stanie wygenerować tysiące zdjęć każdego dnia, sztuka portretowania artystycznego wciąż budzi duże zainteresowanie i to zarówno jeżeli chodzi o fotografię artystyczną jak i malarstwo czy rysunek.






Widać ludziom zależy na tym by ktoś bardziej od nich przez naturę w tym kierunku uposażony zajął się uwiecznieniem ich fizys...
Czy chodzi o podświadome pragnienie bycia zrozumianym, zaakceptowanym i pokochanym jednocześnie? :)
Czy o wiarę w to, że osoba o większej wrażliwości dostrzeże w nas więcej niż my sami; samo sedno i "całą prawdę"?;)


Jako ilustrację do dzisiejszego tematu załączam mój miniaturowy portrecik mojej starszej siostry wykonany nie na zamówienie, ale ot, tak, z potrzeby serca i zachwytu nad starym zdjęciem :)